Bij inhoudsvaliditeit vraagt de onderzoeker zich af of het meetinstrument alle aspecten meet of slechts een beperkte deel daarvan. Dit is te verbeelden door u een groot reservoir voor te stellen waarin alle mogelijke metingen zijn verzameld. Bij het samenstellen van een meetinstrument maakt de opsteller geen gebruik van alle mogelijke metingen maar zal hij een deel daarvan uitkiezen. De vraag die bij inhoudsvaliditeit gesteld wordt, is dan ook te omschrijven als: heeft de opsteller een goede selectie gemaakt.

Bijvoorbeeld. Algebra is (simpel gezegd) het maken van sommetjes. Daarvan zijn er ontzettend veel van te bedenken. Een meetinstrument dat de kennis van algebra moet meten, kan onmogelijk bestaan uit alle sommetjes. Er moet een selectie worden gemaakt. De mate waarin die selectie overeenkomt met de rest, is de inhoudsvaliditeit. De test moet dus niet alleen opgaven hebben over optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en delen, maar ook iets over machtsverheffen, worteltrekken, differentiÎren en integreren. Zitten die laatste onderdelen er niet bij dan is het meetinstrument beter te omschrijven als een toets om de basiskennis van algebra te meten.

Men kan het ook technisch benaderen. Het begrip algebra is een samengestelde variabele. Het is een optelsom van de scores op een aantal afzonderlijke variabelen.  Bij inhoudsvaliditeit staat de vraag centraal of de score op de samengestelde variabele voldoende uitputtend is te operationaliseren.

Inhoudsvaliditeit en constructvaliditeit vormen samen de twee aspecten van betekenisvaliditeit.