In het logisch positivisme (en de stromingen die daaruit zijn ontstaan) beweert men dat men met behulp van onderzoek hypothesen kan bevestigen of weerleggen. Een klinische analyse  toont aan dat dit onmogelijk is (beschreven in Kennisverwerving in de Empirische Wetenschappen onder de button ‘uitgeverij’ en dan de button ‘naslagwerken’), maar goed het is momenteel wel de leidende filosofische stroming in de wetenschap.

Het principe is eenvoudig. Men neme een theorie (wat dat precies is, is ook al niet erg duidelijk, maar is eventueel te omschrijven als ‘een idee hoe de werkelijkheid in elkaar steekt’) en uit deze theorie leidt men een uitspraak af. Die uitspraak noemt men een hypothese. Vervolgens gaat men door middel van (toetsend) onderzoek na of die hypothese klopt. Indien de onderzoeker de conclusie trekt dat de hypothese klopt, dan spreekt men van verificatie en van een bevestiging (of een versteviging) van de theorie. Indien de onderzoeker de conclusie trekt dat de hypothese niet klopt, dan spreekt men van falsificatie en van een weerlegging (of een verzwakking) van de theorie.

Aan deze hele procedure kleven talloze theoretische en methodologische problemen. De meeste onderzoekers weten dat ook wel en men kan de stelling innemen dat deze manier van werken in strikte zin eigenlijk niet meer wordt toegepast. De manier waarop men wel werkt lijkt meer op die zoals die in ‘de integrale visie’ is beschreven (in alweer ‘Kennisverwerving in de Empirische Wetenschappen’ onder de button ‘uitgeverij’ en dan de button ‘naslagwerken’) en zoals die verder zal worden uitgewerkt in ‘Wetenschap is net een religie’ (onder de button ‘uitgeverij’ en dan de button ‘opinieboeken’).